سایت رسمی ویژه برنامه جام جهانی – سرمربی سال‌های دور تیم ملی می‌گوید: «درست نیست که به بهانه بالا بردن کروش، کارکرد مربیان ایرانی را زیر سوال ببریم.»
به گزارش بیست چهارده، حشمت خان مهاجرانی مثل همیشه رک و صریح درباره مسائل اخیر فوتبال ایران صحبت کرد.
*حشمت خان عملکرد تیم ملی در جام جهانی ۲۰۱۴ را چطور ارزیابی می کنید؟
ببینید از قبل هم کروش در بازی های تدارکاتی نشان داد که می خواهد چه برنامه هایی را در جام جهانی پیاده کند. هر چند با این روش حقیقت فوتبال ما دیده نمی شود. دفاع پرتعداد و بازی جنگنده برای مقابله با تیم های بزرگ شاید روش مناسبی باشد اما این روش هم گل خوردن ما را سخت می کند و هم گل زدن را. این روش خلاقیت را از بازیکنان بازیساز می گیرد و باعث می شود که تیم میل رو به جلو نداشته باشد. طبیعتا هم نتیجه آن همین می شود که از نظر تعداد پاس تیم ما بدترین تیم جام می شود که اصلا جالب نیست. همانظور که دیدید که تنها تیمی بودیم که با این روش بازی کردیم. بقیه تیم ها حمله کردند و فوتبال طبیعی خودشان را نشان دادند. البته نباید فراموش کنیم که امکانات بازیکنان باعث شده کروش این روش را انتخاب کند.
*اما با این حال اکثر مردم از نمایش تیم ملی راضی بودند.
بعد از قرعه کشی مردم می گفتند که برابر تیمی مثل آرژانتین کیسه گل می شویم و همین مسئله بازیکنان را تحت فشار گذاشته بود. شاید اگر فوتبال خودمان را بازی می کردیم پیش بینی ها درست از آب درمی آمد اما در نهایت منجر به پیشرفت فوتبال ملی می شد. مساوی و یا باخت به این صورت برابر آرژانتین برای مردم شیرین بود و آن را به عنوان یک موفقیت قلمداد کردند اما اگر بخواهیم واقع گرایانه و بدون جبهه نگاه کنیم جام جهانی ۲۰۱۴ دستاوردی برای ما نداشت. خود من از موافقان کروش هستم اما در خلوت خودم به این جمع بندی ها می رسم. دیگر نمایندگان آسیا هم مثل ما حذف شدند اما هیچکدام از آنها روش ما را در پیش نگرفتند.
*فکر می کنید با این روش در جام ملت های آسیا به مشکل می خوریم؟
مطمئن باشید که در جام ملت های آسیا کروش با این روش بازی نخواهد کرد. او عاقل تر از این حرفاست و می داند که برابر تیم های آسیایی با این روش به جایی نمی رسد. شما اگر خصوصیات بازیکنان ایرانی را برای بلند مدت در یک چارچوب حبس کنی، بسیاری از آنها دیگر کارایی گذشته را نخواهند داشت. آقای کروش این را به خوبی می داند.
*در جریان بیانیه اخیر کانون مربیان هستید؟
در گوشه و کنار اخبار را دنبال کرده ام. اگر به اصل قضیه نگاه کنیم صدور این بیانیه درست نبود. اگر آقای کروش موفق بوده و مردم را خوشحال کرده، باید به او تبریک گفت. ما هم ایرانی هستیم و مملکت خودمان را دوست داریم. اگر افتخاری به دست آمده همه در آن شریک هستند و تنها برای کروش و امثال او نیست. اما از طرفی با جوی که علیه مربیان ایرانی به وجود آمده کاملا مخالفم. درست نیست که بخواهیم به بهانه بالا بردن کروش کارکرد مربیان ایرانی را زیر سوال ببریم. مربیان ایرانی با وجود تمام کمبودهایی که دارند، با فاکتور عشق و علاقه کار می کنند. باید به مربیان ایرانی بها داد. مربیان ایرانی در استعدادیابی و پرورش بازیکنان نقش اساسی دارند. به هر حال کانون مربیان هم به وظیفه خود عمل کرد و از مربیان ایرانی دفاع کرد اما شاید می شد با لحن بهتری آن را بیان کرد.
*آقای فریاد شیران هم که خبرنگاران حامی کروش را مزدور خوانده!
فریاد شیران هم از روی دلسوزی این صحبت ها را مطرح کرده. او و مایلی کهن هم در پیشرفت فوتبال ملی نقش داشتند و بازیکن های زیادی را معرفی کردند. به الفاظی که به کار برده کاری ندارم اما مطمئنم که او هم دلش برای فوتبال می سوزد.
*با این حال در این مدت به قیاس مربیان ایرانی و خارجی حسابی دامن زده شد. داستان تکراری مرسدس بنز و موتور گازی…
کاملا مخالف این مسئله هستم. ما هم با مربی ایرانی موفقیت هایی داشتیم و هم با مربی خارجی. هر دو در پیشرفت فوتبال ما تاثیرگزار بودند. مطرح کردن چنین قیاس هایی اصلا درست نیست. راستش را بخواهید به من هم برخورد. مربیان ایرانی این همه زحمت می کشند. بازیکنان که همیشه در اختیار مربی ایرانی اند و تنها یک ماه زیر نظر مربی خارجی تمرین کردند. یعنی این همه تغییر و تحول تنها در طول یک ماه اتفاق افتاده؟
*با این شرایط شما موافق تمدید قرارداد کروش هستید یا مخالف؟
در حال حاضر مخالفان کروش خیلی کمتر از موافقان او هستند. اما به نظر من هر دو گروه باید با دلایل منطقی نظر خود را بگویند تا بهترین تصمیم گرفته شود. باید ببینیم با امکانات فعلی چه چیزی از فوتبال ملی می خواهیم و آیا آقای کروش جوابگوی آن هست یا نه.
*به عنوان سوال آخر پیش بینی شما از قهرمان جام جهانی چیست؟
هر زمان که بازی ها در کشورهای آمریکای جنوبی بوده، هیچ کشور اروپایی نتوانسته جام را بالای سر ببرد. اما الان آلمان و هلند با توجه به موجودیت شان نشان داده اند که توانایی قهرمانی را دارند. از طرفی انگیزه و میل به برنده شدن در برزیل و آرژانتین بیشتر است و همین مسئله برای دیگر تیم ها مشکل ساز می شود. در کل فکر می کنم که برای اولین بار اروپایی ها در آمریکای جنوبی شانس قهرمانی دارند.
کد/۱۱۲۰