وب سایت رسمی برنامه نود-یک ضرب‌المثل قدیمی هست که می‌گوید زمانی که گرسنه هستید و از خدا چلوکباب می‌خواهید، ممکن است به چلوکباب نرسید، اما حتما به نان و پنیر می‌رسید، اما زمانی که از خدا نان و پنیر بخواهید آن وقت ممکن است به نان خشک هم نرسید. این حکایت بازیکنان تیم ملی فوتبال ایران است که البته به تأسی از علی کفاشیان، رئیس فدراسیون فوتبال، رسیدن به جمع چهار تیم نهایی رقابت‌های جام ملت‌های آسیا را ایده‌آل می‌دانند. این دقیقا مصداق همان نان و پنیر خواستن است.
متاسفانه ملی‌پوشان فکر کرده‌اند عرصه جام ملت‌های آسیا، مثل جام جهانی است. در حالی که اصلا این‌طور نیست. نه قطر، آرژانتین است، نه امارات و بحرین، نیجریه و بوسنی، آنجا ما در مرحله گروهی باید خیلی راحت صعود کنیم. نگاهی به رنکینگ فیفا و عملکرد چند سال گذشته تیم ملی، کاری آسان است. تیم ملی آخرین‌بار و در جام ملت‌های ۲۰۰۴ چین هم به جمع چهار تیم نهایی راه پیدا کرد و در حالی که می‌توانست فینالیست شود، اما در نیمه نهایی و در ضربات پنالتی به چین باخت اما در بازی رده‌بندی پیروز شد تا سوم شود.
اگر قرار است راهیابی به جمع چهار تیم ایده‌آل فرض شود که در دوره ریاست محمد دادگان و داریوش مصطفوی هم رفته‌ایم ای کاش علی کفاشیان و بازیکنان به فینال فکر می‌کردند، درست مثل کارلوس کی‌روش که حتی او به قهرمانی فکر می‌کند. کی‌روش خوب می‌داند که چطور باید روی بازیکنانش کار روانی انجام بدهد. او در جام جهانی هم با کار روانی باعث شد تا تیم ملی آن نمایش دلپذیر را مقابل آرژانتین داشته باشد و با شکستش مردم ایران را به خیابان‌ها بکشاند.
مشخص نیست چرا ملی‌پوشان روحیه از دست داده به نظر می‌رسند. تیم ملی با کار روانی مناسب می‌تواند با تلاش بالا و انگیزه مناسب ملی پوشان در فینال حاضر شود، همان‌طور که در سه بازی آخر مقدماتی جام جهانی با کار روانی توانست از سد قطر، لبنان و کره جنوبی بگذرد و به جام جهانی ۲۰۱۴ برزیل برسد.
رسیدن به فینال چلوکبابی است که از همین حالا بازیکنان تیم ملی برای خوردنش، گرسنه باشند و لحظه‌شماری کنند، وگرنه رسیدن به جمع چهار تیم درست مثل نان و پنیر خواستن است. اگر کمی هم واقع‌بین باشید، راه رسیدن به فینال چندان هم راحت و هموار نیست، اگر از گروه تیم اول شویم ممکن است به عراق یا اردن بخوریم و اگر دوم شویم ممکن است به ژاپن بخوریم. به همین دلیل باید در گروه اول شویم تا راه رسیدن‌مان به جمع چهار تیم و نان و پنیر راحت‌تر باشد، نان و پنیر را که بخوریم، آن‌وقت می‌توانیم به چلوکباب زدن فکر کنیم.