وبسایت رسمی برنامه نود – من یونایتد و چلسی در هفته نهم لیگ برتر در یک دیدار جذاب به تساوی یک – یک رسیدند، جریان بازی را از منظری دیگر مرور می کنیم:
احتمالاً حالا فن خال بهتر درک خواهد کرد که صحبت فرگوسن مبنی بر اینکه هیچ تیمی در دنیا همانند یونایتد قادر به ایجاد لحظات دراماتیک در واپسین دقایق بازی نیست، آنچنان اغراق آمیز نیست. ثانیه شمار کم کم آخرین دقیقه از وقت های تلف شده را سپری میکرد که ضربه فن پرسی، دروازه چلسی را فرو ریخت تا یونایتد ورق را برگرداند و البته کسانی را که اهل ریسک هستند و زودتر ورزشگاه را ترک میکنند، بار دیگر تنبیه کند.
کم از این لحظات نبوده است، شاید طعنه ی سهمگینی بر تیم مورینیو و البته خود شخص او بود که در هفته های اخیر جریان دست دادن او با روی کین پیش از پایان مسابقه، بحث اول رسانه ها شده بود. این بار فوتبال، خودش جواب مورینیو را داد، نیازی به روی کین نبود. البته یونایتد هم نشان داد، هنوز فرگی تایمی وجود دارد که هواداران استرتفورداند در آن لحظات غوغا به پا کنند و حریف در منگنه شیاطین قرار گیرد.
یونایتد به یک امتیاز رسید و البته فاصله ده امتیاز باقی ماند، گرفتن مساوی پیاپی در لیگ برای تیمی مثل یونایتد که تقریباً نیمی از بازی های فصلش را با مساوی به پایان رسانده است، در نوع خود نمیتواند نتیجه خیلی درخشانی باشد، آن هم اگر در خانه باشد. اما تساوی مقابل چلسی صدرنشین از جنس دیگری بود، مخصوصاً اگر حریف آن قدر آماده باشد که بعد از هشت هفته فقط مقابل من سیتی امتیاز از دست داده باشد. نبود وین رونی و فالکائو را هم به مشکلات یونایتد اضافه کنید تا یقین آورید که گرفتن تک امتیاز در ثانیه های پایانی آن چنان هم بد نبوده است که هیچ. حتی خوب است.
تیم مورینیو، در شب غیبت کاستا و رمی، خاطره بازی کرد، دروگبا باز شدن پایش به گلزنی که نه، بلکه سرش ! را مقابل یونایتد جشن گرفت. مهاجم اول دهه گذشته چلسی، که اتفاقاً در مقابل یونایتد نیز آمار گلزنی بدی ندارد، برای اولین بار بعد از مارچ ۲۰۱۲ موفق شد در لیگ برتر گلزنی کند. دروگبا در غیبت مهاجمین اصلی چلسی، زهرش را ریخت، از قضا مورینیو هم کارش را کرد، او بعد از گل تیمش، به سبک خاص خودش ، بازی را کشت، میدان داری کرد و با یاران تکنیکی و سرعتی اش، توپ را به گوشه ها برد. اما نقش تعیین کننده ضربات آزاد است که در چنین مواقعی رخ نمایی میکند.
چلسی مورینیو در این دیدار هفت کارت زرد دریافت کرد تا به طور اتوماتیک از سوی اتحادیه فوتبال بابت این تعداد کارت زرد جریمه شود، اما نگرانی و اعتراض او به این موضوع نیست. آقای خاص به خاطر تعدد کارت های تیمش از داور گله ای نداشت. گله او در وهله اول خطایی بود که معتقد بود داور باید آن را پنالتی اعلام میکرد، اتفاقاً در آن صحنه نیز ایوانوویچ در متن قضیه بود که اسمالینگ او را سرنگون کرد و داد ( داور مسابقه) نظری به اعلام پنالتی نداشت، گذشت و گذشت تا یک دقیقه مانده به پایان، فیدئو پایه گذار گل دیگری برای یونایتد باشد. اخراج ایوانوویچ در آن ثانیه شاید اصلاً به چشم نمی آمد و شاید حتی اگر او هم در زمین می بود چلسی گل را دریافت می کرد، ولی اخطار دوم، بهانه ای را برای اعتراضی دیگر به دست آقای خاص داد. چلسی دیگر تاب مقاومت در آخرین فرصت را نداشت، استاد در آخرین لحظات مچش را بالا کشید و در مقابل شاگرد تسلیم نشد، شاگردی که حالا از او هم بهتر شده، البته به گفته خود استاد.
ده امتیاز شکاف دو تیم باقی ماند، دو مربی همدیگر در آغوش گرفتند و به امید روزهای آینده نشستند، چلسی اسبش را برای قهرمانی زین کرده است و فن خال فعلاً در حال بنا نهادن پایه های یک تیم قدرتمند که قرار است به زودی یقه تیم هایی مثل چلسی را محکم تر بگیرد.
۹۰tv.ir | پایگاه رسمی برنامه ۹۰ –