ما ایرانیها مردم عجیبی هستیم. همه میگویند ما نظم نداریم در حالی که ما منظمترین مردم جهان هستیم. نمونهاش این که هر هشت سال یکبار از فرط ناامیدی، امیدوار میشویم. چهار سال بعد امیدوارتر میشویم. چهار سال بعدترش کلاً ناامید میشویم. راه رفته را برمیگردیم تا دوباره امیدوار شویم. این پاراگراف مبهم و روشن را در پاسخ به کامنتهای مطلب دیروز نوشتهام. اگر آن را نخواندهای، بخوان.
RSS